De ouderen onder ons kunnen zich hem waarschijnlijk nog wel herinneren. Steve Austin, gespeeld door Lee Majors als de man van 6 miljoen. Een tv-serie die zich afspeelde eind jaren 70. Steve Austin was door een ongeluk zwaar gewond geraakt, maar werd opgelapt met allerlei technische hulpmiddelen in zijn lichaam. Het mooiste was nog een ingebouwd cameraatje in zijn oog waarmee hij als een soort havik dingen van grote afstand kon uitvergroten en kon terugkijken.
Dit was de tijd waarin ik mijn eerste wedstrijden floot als scheidsrechter. Januari 1978 was het. SC Voorne C3 tegen WFB C2 op een vroege zaterdagochtend. Met een oud pak aan van m’n vader, die floot toen ook nog. Zo een met van die witte boorden die je met knopen vast moest zetten. Met elastiek onderin, waardoor het jasje elke keer omhoog kroop en je om de haverklap je jasje naar beneden moest trekken. In die tijd ging je het veld op met je fluitje, een opschrijfboekje, een potlood en een toss-muntje. Daarnaast kreeg je twee van die loodzware houten stokken met een vlag eraan in je handen gedrukt. Voor de grensrechters. Je stopwatch was zo’n joekel van een ding dat je gedurende de hele wedstrijd in je hand moest houden.
Dat was toen. De tijden zijn inmiddels veranderd. Anno 2010 voelen we ons soms de man van zes miljoen. Hiermee doel ik op de hoeveelheid apparatuur die we met ons meedragen als we het veld ingaan. De houten vlaggen zijn vervangen door de superlichte, aerodynamische piep-vlaggen. Om m’n bovenarm draag ik een ontvanger, die ofwel piept ofwel trilt of allebei. In geval van een buitenspel situatie drukt de assistent op een knop die op de vlag is aangebracht en onmiddellijk gaat bij mij het alarm af.
Daarnaast draag ik al geruime tijd een hartslagmeter om de borst, in combinatie met een bijpassend horloge om de pols. Gedurende de hele wedstrijd meet dit apparaat je hartslag. Ook bij alle trainingen die ik uitvoer draag ik m’n Polar. De verzamelde gegevens kun je uploaden naar je computer. Deze bestanden stuur ik regelmatig op naar onze trainingscoördinator in Zeist, die daar allerlei analyses op los laat: train je niet teveel, train je niet te weinig, doe je de juiste trainingen op het juiste moment etc. Leuk is ook om te zien hoeveel de inspanningen zijn gedurende een wedstrijd. Regelmatig verbrand ik gedurende de 2x45 minuten meer dan 2000 kcal. Dit is bijna net zoveel als een volwassen kerel in één dag verbruikt. M’n recordscore dateert van een aantal jaren terug. Het was een wedstrijd in de voorronde Champions League. Newcastle – Partizan Belgrado. Na verlenging en de strafschoppenserie stond de teller op 3400…
Het laatste technische hulpmiddel is de inmiddels welbekende head-set. Ik was in Nederland een van de eersten die dit snufje mochten uitproberen. In 2005, toen ik nog internationaal actief was, besloot de UEFA om met dit systeem te experimenteren. Als gevolg daarvan kon ik dit systeem in de nationale competitie uitproberen. De rest is inmiddels geschiedenis.
Het systeem werkt als volgt: de scheids en al zijn assistenten dragen een oortje dat verbonden is aan een zender/ontvanger die je op je lichaam draagt. Alle head-sets staan direct met elkaar in verbinding, waardoor iedereen alles van elkaar hoort. De 4e official heeft er meestal een drukknop tussen geplaatst die hij moet gebruiken om verstaanbaar te zijn. Dit om te voorkomen dat het rumoer langs de kant van het veld de communicatie verstoort. Het systeem heeft wat kinderziektes gekend en vergde wat gewenning. Tegenwoordig kunnen we niet meer zonder. Het systeem heeft de kwaliteit van de beslissingen sterk verhoogd. Zelden zie je nog een assistent naar rechts wijzen en de scheids naar links. Ook situaties als gemiste corners, doeltrappen, penalty's, kaarten komen een stuk minder voor dan voorheen. Er is bijna altijd wel iemand in het arbitrale team die wat gezien heeft en het ook meteen meldt via zijn headset. Het meest aansprekende voorbeeld hiervan was de rode kaart voor Zidane in de WK-finale van 2006.
Al deze hulpmiddelen ten spijt, helaas gaat het nog steeds verkeerd af en toe. Nog steeds missen we rode kaarten, penalty's, zuivere doelpunten, buitenspelsituaties en ga zo maar door. Door de enorme toegenomen snelheid en intensiteit van het spel zijn sommige zaken met het menselijk oog haast niet meer waarneembaar. Misschien moeten we ook maar eens zo’n geïmplanteerde camera overwegen, net zoals de man van zes miljoen.
Reacties