Vroeger was alles beter. Althans als we de bekende reclamespot mogen geloven. Vroeger, toen de schepen nog van hout en de mannen van staal waren. Toen je nog strenge winters had, en nog mooie zomers. Toen je nog geen files had en het tempo van het leven lekker loom was.
Ook het voetbal was vroeger beter. Toen we nog met zekere regelmaat prijzen wonnen op het internationale vlak en de stadions nog vol zaten. Toen er nog ouderwets gejuicht werd in plaats van de taferelen die ons af en toe worden voorgeschoteld (tot de babyspeentjes aan toe).
Helaas klopt dit verhaal niet helemaal meer. De strenge winter is, als ik zo naar buiten kijk, inmiddels in zijn volle glorie teruggekeerd, en als we de berichten uit De Bilt mogen geloven worden de zomers steeds warmer. Dat van de files klopt inderdaad, maar we moeten er toch niet aan denken weer in het langzame tempo van de jaren 50 te moeten leven?
Hetzelfde geldt voor het voetbal. Zo nu en dan zie je beelden van 20-30 jaar terug. Leo van der Kroft noemde dit altijd ‘slow motion’ voetbal, en ik kan me daar iets bij voorstellen. De teams kregen alle tijd voor de opbouw van achteruit en zo halverwege de eigen helft werd er pas voorzichtig een poging gedaan om hier iets tegen te doen. Van de “pressing” die we tegenwoordig kennen was toen nog amper sprake. Het valt niet mee om deze beelden te bekijken, wanneer we het huidige hoge tempo gewend zijn.
Uiteraard vond iedereen ook de scheidsrechters vroeger ook veel beter. Toen had je nog persoonlijkheden, die de wedstrijden aanvoelden en amper gele kaarten nodig hadden. Vooropgesteld, we hebben inderdaad een reeks zeer goede scheidsrechters gehad die in hun tijd ook internationaal aan de weg timmerden. Stuk voor stuk persoonlijkheden die, hoe langer het geleden is, alleen maar beter schijnen te worden.
Echter, we moeten dit wel in de juiste context plaatsen. Allereerst was de media aandacht in de vorige eeuw stukken minder dan nu. Daar waar we nu alle wedstrijden uitgebreid te zien krijgen, was dat vroeger wel anders. Zelf kan ik me de tijd nog herinneren dat je 's zondags bij het stadion aankwam en keek of je de groene zendmasten van de PTT kon zien. Wanneer je die zag, dan wist je dat jouw wedstrijd ’s avonds in ‘de samenvatting’ zat. We hebben het over de beginjaren negentig, toen van alle Eredivisiewedstrijden, er slechts drie of vier werden uitgezonden. Van de overige zag je gewoonweg niets. Dus ook niet de arbitrale missers die toen ongetwijfeld ook werden gemaakt. En van de wedstrijden die je wel kreeg voorgeschoteld, was het maar net de vraag of die ene camera op de hoofdtribune het wel goed had geregistreerd. Hoe anders is dat nu. Elke wedstrijd in de Eredivisie wordt nu door een batterij aan camera’s vastgelegd. Een aantal daarvan zijn in staat om de beelden in ‘super slomo’ weer te geven, waardoor niets onopgemerkt blijft.
De wedstrijden in de toenmalige eerste divisie kwamen nagenoeg nooit in beeld. Bij hoge uitzondering kregen we wazige beelden te zien van de keeper van Cambuur die de bal in een keer in het vijandelijke doel schoot.
Werden er vroeger minder fouten gemaakt? Ik denk zelf van niet. We zagen ze eenvoudig niet. Daar komt nog bij dat door het veel hogere tempo van nu de reactietijd van de arbitrage een stuk lager is geworden, waardoor sommige situaties menselijkerwijs haast niet te beoordelen zijn. Niet te vergelijken met de zeeën van tijd die de mannen in het zwart enkele decennia geleden hadden. Om maar te zwijgen over de hoos van spelregelwijzigingen die de afgelopen jaren zijn doorgevoerd. De rode kaart voor de doorgebroken speler, de terugspeelbal, de 6-secondenregel voor de keeper, waren nog niet van toepassing voor de toppers van toen. Nogal wiedes dat ze toen meer speelruimte hadden om hun persoonlijkheid te gebruiken.
Waren de scheidsrechters vroeger veel beter dan nu? Ik weet het niet. Ze waren te weinig in beeld en hadden te maken met onvergelijkbare omstandigheden. Een kwestie van appels en peren.
Reacties